dört mısrada kocaman bir ömre sığdıramadığımız pişmanlıkları, bir çırpıda yüzümüze vuran bir ezginin günlüğü yorumudur. çok şey anlatmaya çalışırken sessiz bir gidiş gibi koyar. tüm gidişler gibi acıtır benliği, iliklerine kadar titretir, karartır biranda ''sol memenin altında ki cevahiri''. bir yanda olmayanları düşündürürken, öte yanda olan acılarınla koyun koyuna uyutur. odana sızan kocaman güneş tanelerini bile loşlaştırır. her yerin karanlık olmasını istersin. kimsenin seni görmesine tahammül edememez olursun dinledikçe, git gide yalnızlığınla sevgili olursun..
