devrimcilik, düzeni değiştirmektir ve bu kolay yol değildir, olmayacaktır da.
çünkü devrimcilerin aklında "düzen" kelimesi, ahlaka sahip olmayan, rejim ve görüşler ne olursa olsun insani hayat koşulları karşısında ezilmiş durumuna düşen insanlar için yeni bir dünya yaratmaktır. bunun için, değil amerika'da yaşamak, dünyanın en saygın, en medeni, en gelişmiş ülkesi içerisinde de yaşasanız o ezilmiş olan bir kısım insanın haklarını savunmak ve bunun sorumlusunun insanların kendisi değil devlet olduğunu söylemek : işte kolay olan yanı budur.
geçmişte, devrimciler bahsedilen düzeni değiştirmek adına silahlı örgütler de kurmuşlardır. karşılarına vatansever gençler çıkınca da onları "faşist" diyerek kötülemişlerdir, zor durumda kalınca "ben bu ülkeyi kabul etmiyorum, benim vatanım rusya'dır" diyip onca savunduğu kelimeleri, vatan-millet-sakarya sevgilerini hiçe saymışlar, fakat orda bile umduklarını bulamamışlardır. ama artlarında bıraktıkları diğer devrimciler, onun vatan-millet-sakarya sözlerini kendilerine iyi yön olarak almış, yıkıcı-devrimci kişiliğini ise daha da ileri götürmüşlerdir.
bu, hiç de kolay yol olmamıştır. çünkü her dönem, karşılarında vatansever, milliyetçi kesimi bulmuşlardır. devletin askerinin, polisinin, kanunların yetersiz kaldığı yerlerde ülkeyi savunmak için devreye giren bu gençlerin önünü alamayacaklarını anlayınca onların düşüncelerinden de kendilerine pay çıkarmışlardır.
milliyetçiliği kelime oyunuyla ulusalcılığa çevirmişler ve "gerçek milliyetçiler biziz, onlar bizi engelliyor, devletin, milletin çıkarlarını gözetmek bahanesiyle bizi susturuyorlar, onlar nasyonalist, faşist" mesajı vermişlerdir. atatürkçülüğün içinde "türk" kelimesi geçtiğinden dolayı, atatürk'ün sözlerinin bazılarını, "bunları atatürk demedi" diyip sadece sosyalizmi, komünizmi besleyen yanlarını alıp yine başka bir kelime oyunuyla kemalizm'e çevirmişlerdir. bu sayede de atatürk'ün partisinin bugünkü chp olmasına katkıda bulunmuşlardır. ama bugün bir kısmı, kendi değiştirdikleri chp'yi de beğenmezler, tıpkı komünist rusya'nın stalin dönemine doğru evrim geçirmesini sindiremedikleri gibi.
ama bütün bunlar hiç kolay olmamıştır. 1950 sonrası demokrat partinin getirdiği yenilik ve atılımları da 68 isyanlarından etkilenip hiçe saymışlardır. ama o günlerden beri de hiç iktidara gelememişlerdir. 68-80 arası silahlı çatışmaya kadar varan isyanların sonucunun iktidar olacağını varsayarlar, ama milletin sadece bir kısmının kendi görüşlerinde olduklarını bir kenara bırakır, sadece o dönemde devrimciliğin yeni bir akım olmasından dolayı sürekli çıkardıkları dergi ve gazeteleri kanıt olarak gösterirler. kendi bölücülüklerinin kanıtları fotoğraflarla, videolarla gösterilince "fotoşop, montaj, vatan-millet-sakarya diyor baksana" diyerek reddetmişlerdir. oysa karşıt görüşün temelleri binlerce yıldır sürmektedir, onlara karşıt olan görüş onlarca imparatorluk kurmuş, sayısız kere dünyanın süper gücü haline gelmiştir. ama bunun adı onlara göre gericiliktir. çoğunluğu, hoşgörüyü yücelten bir dine sahip bir milletin değerlerini yüceltenleri laik olmamakla suçlayacaksın. üstelik rusya'nın orta asya baskısına, çin'in uygur baskısına karşı gelen bu zihniyeti amerika yanlısı olmakla suçlayacaksın. oysa onların hareketinin amerika'ya da rusya'ya da karşı olduğunu görmezden geleceksin. sonra 80 sonrası adına muhafazakar diyip oy toplamaya çalışan ama kendisi milliyetçilikten bihaber olan insanların iktidarlarına bakıp "ahanda bakın bu ülkeyi sağcılar satıyor asıl" demişlerdir. ama sadece sözde temsil ettiği görüşe bakıp insanları genelleştirme içindedirler. bu, hiç de kolay olan bir iş olmasa gerek.
hatta onlara göre milletin %60'ı aptaldır. halka rağmen halk kardeşliği davasına güderler ve bu halkların hepsine yani millete aptal demekten geri kalmazlar. son dönemde iyice saçmalayarak %90 diyenleri de görülmüştür. çünkü milletin %90'ı onlardan değildir, onun için aptaldır.
milletin gözünün içine baka baka aptal diyeceksin, göz göre göre bölücülük yapacaksın, komünizmin adını kemalizm yapacaksın - ki zaten bu millet aptal olduğundan nasıl olsa yer - , sözde çok sevdiğin ülkeni reddedeceksin, tüm gerçek vatanseverler içinde devlete karşı gelen, diplomatları öldüren örgütleri yok eden bir-iki kişiye küfredip "onlar sözde kahraman, aslında katil onlar, örgütçüleri öldürdüler, asıl dağlara çıkalım diyenler, devleti yok edelim diyenler, yeşil-sarı-kırmızı bayrak önünde şarkı, türkü söyleyenler kahramandır" diyeceksin, sonra bu kavramı tam anlamayıp işi gerçek milliyetçilikten saptıran birkaç sütü bozuğu gösterip "valla biz yapmadık, biz türk değiliz" diyeceksin...vs.
bütün bunları yapmak hiç de kolay değildir. yemez yani.
sonra oturacaksın, bulacaksın bir forum, sabahtan akşama ahkam kesecek, beğenmediğin görüşe tu kaka diyeceksin, gerici, yobaz, faşist, devlet terörü..vs. ithamlarda bulunacaksın, eksi oy ve ayar vere vere selebriti olmaya çalışacaksın, caksın, ceksın, ciksın...maykıl ceksın.
hah, maykıl ceksın. o da aslını beğenmemiştir mesela. aslen zencidir. önce zencileri ayaklandıran şarkılar yapmıştır, "they don't really care about us" diyerek zencilerin birliğini istemiştir, sonra amerika'daki zenci ırkçılığına dayanamayıp aslını reddetmiştir. sonradan ameliyatlarla beyaza dönmüştür.
özgür adam vesselam, kim karışır. aslını reddetmek, ahlaksızlık yapmak özgürlüktür ve özgürlük kelimesi prim yapmaktadır. devrim, özgürlüğü getirecektir. tek yol devrimdir. böylece ahlak, din, millet gibi değerlerin sorumluluğundan kurtulup özgür olacaktır birey, ne güzel.
ama bütün bunlar hiç kolay değildir. olmayacaktır da. türk milleti, her zaman vatanına , milletine sahip çıkan, iç ve dış her türlü tehdidi reddeden sadık evlatlara sahiptir ve olacaktır.
not : içimi döktüm gece gece. devrimcilerin yanında sözde "demokratik, tam bağımsız türkiye" diyerek bölücülüğe çanak tutanlara da ayar vermiş olabilirim. neyse, tüm yollar moskova'ya çıkar. az sonra bu yazıya ayarlar başlar. tın.
