bir şeylerin farklı olduğunu, aranızda statü farkı olduğunu anlamaya başlıyorsunuz bu durum sayesinde. onda olan neden bende yok, sanki gerçekten de çocuğuna bağıran, kızan tek anne benim annemdir ya da ailemdir diye düşünmeye başlıyorsunuz. içsel dünyanızı kazımaya başladığınız bir zamana dönüşüyor bu. farklı hissediyorsunuz kendinizi. pastel boyası olan o kişinin karşısında biraz kasılıyorsunuz, biliyorsunuz zira, bir şey farklı, bir şey yanlış, bir şey üstün.... öncesini hesaba hiç katmadan, akla yerleşen bu ilk fikir(temel psikoloji) ileride hayatınıza etki ediyor ve ne ilginçtir ki bir karşılaştırmanın ilk deney grubunu oluşturduğunuzda, alçalan taraf siz oluyor ve "bir şey farklı, bir şey yanlış, bir şey üstün" diye hissediyorsunuz insanlar arasında.
nefret ediyorum o çocuklardan.
bunlar büyüyünce her şeyin 100lüsünü aldılar sonra.
