12 ocak 1989 -doğduğum söyleniyor.
1993 -babaannem popomu çakmakla yakar. ne olmuş altımıza işediysek?
1994 -dedem vefat eder. şu ağzıma lokmaları basıp, "büyüsün çocuk!" diyen dedem.
1995 -anne baba boşanır: meşhur, çocuklar evdeki huzursuzluktan etkilenmesin bahanesiyle. ulan o günleri hatırlamıyorum bile. ama ortaokulda öğretmen "baban ne iş yapıyor," dediğinde ağladığımı hatırlıyorum. biz anneannemlere, babam yurt dışına...
1999 -sünnet olurum; ancak ne gerek vardı: hoşlandığım kızın gözü önünde, etekle eve sokulmaya?
2001 -ingiltere'ye aile birleşimi başvurusu yaparım. sonuç: bana kefil olacak adam ölür.
2002 -babam 7 yıl sonra bizi ziyarete gelir. "baba" diyemem ona, unutmuşum bu kelimeyi.
2003 -futbol kulübüne giderim; kondisyonsuzluktan başarısız olurum.
2004 -ilk defa aşık olurum;edebiyat öğretmenime. bana sözlüde 5 vererek, karşılıksız olmadığını (!) kanıtlar.
2006 -ilk defa bir kızla çıkarım; 2 ay sonra bitmek üzere.
2008 -ingiltere'ye vize başvurusu yaparım. konsolosluk bombalanır. sonuç: ret!
2010 -iki yıllık üniversiteyi, dört yılda bitirip böbürlenirim. ver elini askerlik...
2011 -kaldığımız otelde, açık büfe kahvaltı yaparken, onca şeyi bırakıp, aşçının menemen malzemeleri tabağa koyarım. ailede büyük dalga konusu olur.
2012 -hayatımın dönüm noktasıdır. içimdeki boşluğu -nihayet- doldururum: öykü yazmak. su içmek gibi bir ihtiyaç oluverir: yazmak!
2012 -ingiltere'ye gitmek için, bulgar pasaportu ayarlayacak bir adamla anlaşırım. sonuç: 20 yıldır bu işi yapan adam yakalanır.
