en başta siz seversiniz o "şey"i. bu bir şarkıdır, şarkıcıdır, televizyon dizisidir, kitaptır vs. size mesela "neyi opkuyorsun, neyi dinliyorsun, hangi şarkıcıyı daha çok takip edersin?" tarzında sorular sorarlar ve siz de bu az bilinen "şey"leri söylersiniz. ama söylediğinize pişman bile olabilirsiniz çünkü "ahhaaha o da kim/ne? ne aptalca bir şeymiş." tarzında dalga bile geçerler. sonra sevdiğiniz "şey" popüler olur. bir de bakarsınız ki milletin ağzında sakız olmuş, sanki sizin için üretilen, yazılan, çekilen, yayımlanan o "şey"i kıskanırsınız milletten ve millete nefret eslersiniz.
birkaç örnek vermek gerekirse;
leyla ile mecnun. ben bunu ilk çıktığından beri izlerdim. gülerdim deli gibi ama artık 7'den 70'e hrkesin dilinde bu dizi. izleyenler deizlemeyenler de adını ağzına alıyor. yurtta arkadaşlarım tüm sezonu indirip izliyorlar ve deli oluyorum buna. önceden neredeydiniz ha?!
sonra arash. lisede hiç unutmam, bir gün arash'tan bir şarkı dinliyordum. sınıf arkadaşlarımdan biri geldi ve;
-ne dinliyorsun?
+arash- temptation.
-ne?
+arash.
-o ne ya? hahaha, arash mı? öyle şarkıcı mı var? sen ne biçin şarkıcılar dinliyorsun hahahaa...
+...
sonra arash'ın televizyonda çok güzel bir şarkıyla ünlenmesinden sonra o arkadaşım
-ya şu arash'ın şarkısı çok mükemmel yea...
sınıfta o arkadaşla birlikte arash yayıldı mesela.
