ana fikrine karşılık olarak, 'ne yani hayat yaşamamız için kafamıza silah mı dayıyor?' diye cevap vereceğim şarkıdır. mecbur olduğumuz için mi yaşamalıyız bu dünyada? bu hayatın bizi bu hayattan çıkaracak olan şeylerden bolca içermesine mi sevinip daha bir yaşamalıyız? azraile mi nispet yapacaz? dünya kocaman bir top, farkında bile değiliz belki. o kendine göre yavaş yavaş dönüyor. ne yani o dönüyor diye mi gülmeliyiz insanlara? bence bu klasik bir koşullanma. komşularımız kadillak aldılar diye bizim de canımız aynından çekiyor işte. ne yapılması gerektiğini tanrı bile haykırarak söylemiyor. bişeye inanıyorsan bana onu fısılda dostum, belki ben de kanarım. ama kulağımın dibinde avaz avaz bağırmayı kes. bırak öğleye kadar uyuyayım. ölmek hergün kahvaltı yapmak belki.
