bir insanin rezalet adina yasayacagi son noktadir. hele bir de otoyoldaysa aman diyin.
hersey once benzin uyari isiginin yanmasiyla baslar. "haha benim araba benzin isigi yandiktan sonra 100 km gidiyor. panige gerek yok. ben baska biyerden benzin almam abi illa ki mobil." buarada kafadan su dusunce gecmektedir: "ulan otoyolun ortasinda biterse ne sik yicez? su cikisa varsaydik hayirlisiyla." artik o isik kabus olmustur. soguk terler dokulur. "hadi be olum hadi be olum biraz daha dayan." baya bi gittikten sonra korkunc gercekle yuzlesilir. isik yandiktan sonra 100 km giden araba hirk hirk edip sarsilmaya baslar ve nihayetinde istop eder. onceden var olan hizla biraz daha kaptirilir ve sonunda yolun kenarina cekilir. bikac kere daha denenir ı ıh. kufurler yagmur gibidir:
- kafana sicim serkan, sen adam olmazsin, niye almadin shell'den su benzini?
- ama 100 km..?
- skicem yuzunu binini. hadi ne bok yiyosan ye.
- dur abi telas yapma ya. ariyorum simdi soner'i gelsin alsin bide benzin getirsin.
biraz sonra..
- soner isteymis olm. izin de alamazmis yarra yedik.
elde telefonla oylecene kalinir. diger arabalar vizir vizir gecerken bi allahin kulu da durup "napiyo bu garibanlar?" demez. maymun oynuyomus gibi bakarlar. allahtan baska yardimciniz yoktur o anda, o da yardim etmez. diger yandan aclik hissi de feci cokmustur. aksam is cikisi soner elinde 2 bucuk litrelik kola sisesinin icinde kursunsuz benzinle gelir de yeniden dogmus gibi olunur.
kissadan hisse: sen sen ol isik yanar yanmaz shellden al benzini.
