O kadar mutluydum ki..
1 yıl sonra 4 kardeş bir araya gelmiştik..
iftarı beklerken masada hasret gideriyorduk birbirimizle..
Yüzlerde gülümseme vardı.. O an, abi olmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu bir kere daha hissediyordum..
Sonra bir mesaj geldi telefonuma..
Telefonu öyle sık çalan bir insan değilim ben, hele mesaj ayda yılda bir gelir..
Dursun kenarda iftardan sonra bakarım diye geçirdim içimden..
Sonra, içimdeki merak duygusuna yenik düşüp aldım telefonu elime..
Mesaj kız kardeşimdendi.. Karşımda oturuyordu, neden mesaj atmıştı ki bana..
Açtım mesajı:
"Bi iğrenç yerden rezervasyon yaptırmış şu aptal abim zor oturuyorum"
Evet, başka birisine göndereceği mesajı yanlışlıkla bana göndermişti..
O an bir gürültü duydum sokağın başında, freni patlayan bir tır büyük bir gürültüyle daldı restoranın içine.. Ve herkes kaybolmuştu bir anda yapayalnızdım oturduğum yerde..
Tır büyük bir hızla gelirken üstüme;
"neden" kelimesi çıktı ağzımdan kısık bir sesle..
Hemen sonrasında tır ile arkamdaki duvarın arasında parçalanıyordum..
Yanımda oturan erkek kardeşimin sesiyle irkildim..
"Abi hindistanda motor mu alayım araba mı?"
Toparlamaya çalıştım kendimi, konuşsam sesim hala kısık çıkacaktı biliyorum.. O an kız kardeşime baktım, mesajı yanlışlıkla bana gönderdiğini fark etmiş, özür diler bakışlarla bana bakıyordu..
-Olum ne yapacaksın motoru, 2 tekere güvenilir mi hiç, hem de bilmediğin memlekette.. Araba al sen, hem ucuzmuş orada 2-3 bin dolara bi tane alır, gelirken çıkarırsın elinden..
Damarlarımda kanım yerine sorular dolanmaya başlamıştı artık.. Damarlarımın her kıvrımında soruların köşeleri batıyordu damarlarımın kenarlarına.. Patlayan damarlarım iç kanama başlatıyorsu bedenimde..
içim kanıyordu..
Neden beğenmemişti ki mekanı?
Yüzüme gülümserken neden böyle düşünüyordu ki?
Acaba kime gönderecekti, bana aptal dediği mesajı?
Ne yapmıştım ki ben bunu hak edecek?
Kız kardeşimin yanında oturan küçük erkek kardeşim;
"Abi uzaktan kumandalı helikopterimin yeni motoru çıkmış, hem de indirimde şimdi, sitenin linkini vereyim de alsana bana onu.."
-Tamam sen bana facebook'tan gönder o linki alırım bu hafta sonu..
Küçük erkek kardeşimin mutluluğuna odaklanıyorum bir kaç saniyeliğine.. Ne kadar da mutlu etmişti onu bir oyuncağın parçası..
Acaba o nasıl bahsediyor başkalarına benden?
Ezan okunuyor, oruçlarımı açıyoruz.. Belli etmemeye çalşıyorum içimdekini..
Bir mesaj daha geliyor telefonuma.. Biliyorum bir özür mesajı bu..
Dokunmuyorum bile telefonuma..
iftardan sonra annemi ve babamı arıyoruz..
Sırayla konuşuyor herkes, yine yüzlerde gülücükler..
Sonra ben alıyorum telefonu, annem;
"iyi ki senin gibi bir abileri var" diyor bana..
