efendim annem yine görev verdi, al şu çöpleri aşağıya indir at diye, yahu dedim anne; şortla aşağı falan inemem, allah korusun kız mız görür. annem dedi bu saatte insan mı var da kız olsun. kızlar insan değil mi anne dedim? benim soruma cevap vermeden elime tutuşturdu poşeti. iki tane poşet bağlamış hemde. suyu dökülmesin diye.
ben, herhangi kızın olmayacağını düşünüp merdivenleri refah seviyesinin üzerindeki bir insan edasıyla taşırken, yukarı çıktığımda mutlu bir şekilde uludağ sözlük'e girip çok şakalı komikli entryler girmeyi düşünürken çöp tenekesinin içine poşeti fırlatmam ile kedinin yukarıya doğru fırlaması bir oldu. yok böyle bir heyecan. ellerim resmen felç geçirdi. ıhıiiyy diye bir ses duydum içimden, bir an gerildim. titreme geldi vücuduma. sonra kedi sokaktan aşağı doğru hızla depar atarken elime bi' daş aldım fırlattım, bodrum kattaki pencereye geldi daş. cızırtt diye çizilme sesi geldi. neyse ki kırılmadı ama evin ışıkları yandı. hemen kapıyı kapatıp merdivenleri üçer beşer çıktım, hatta bir basamakta 4 basamak geçmeyi denedim ayağımdaki terlikler kaydı az kalsın düşüyorum. bir kedinin neler yapabileceğini görüyor musunuz. yazıklar olsun verdiğim ekmeklere koyduğum su dolu taslara.
