insanı geren rahatlıktır. nasıl mı, anlatayım. şimdi markette dolaşıp alış verişini yapıyorsun. onu mu alayım bunu mu, yok bu daha uygun ama bunun son kullanma tarihi geçmiş amk dur diğerine bakayım, bunun fiyatı, bunun kalitesi bıdı bıdısından sonra kasaya geliyorsun. sırada beklerken kafadaki tilkilerle halleşiyorsun, önündeki ailenin çocuğu tepiniyor bu sırada tilkileri hizaya dizmişken bir bebe bozuyor tüm düzeni. hadi artık sıra gelsin derken diğer kasalara bakılır hangisi avantajlı ve nihayet kasiyerle aranda kimse yoktur. aldığın vesaireyi koyarsın yürüyen bankonun üzerine. hepsini dıt dıt geçirir. sen de hepsini poşetlere doldurmak için önce poşeti açma savaşı verir sonrasında kasiyerle yarışa geçersin ama hep o kazanır. 134556475tl efendim diye boş boş bakar yüzüne. elin çalışsın bari dimi, yok. ben çantamdan cüzdanımı çıkarıp kartı uzatana dek mel mel bakarlar. işte benim en sinir olduğum kısım burda başlar. bre insafsız, bre düşüncesiz ardımda da müşteri olduğunu gördüğün halde niye beklersin he. poşeti açıp iki parça da sen koysan incilerin mi dökülür, maaşın mı kesilir, kolların mı kopar he? diğer kasadakine laf yetiştireceğine bana çalış kızım bana, ben müşteriyim lan bi saygı göster. yok, o mal gibi dikilir öylece. verirsin eline işlemi yapar, senin mallar ordadır daha, hadi eve gidelim diye bakmaktadır yüzüne ama kasiyer insafsızca diğer müşterinin aldığı ürünleri boca etmektedir seninkilerin üzerine. işte o sırada gafasına gafasına fırlatasım geliyor. harbi mallar bunlar, illa ki biri gelip size bunu yapmanız gerektiğini söyleyecek mi, görünen şeyi yapmak bu kadar mı zor? bu denli neyse ya bak aklıma geldi yine sinir yaptım. dilerim market sahipleri ya da yöneticilerinden birileri okur da duruma el koyar. saygılar efendim.
