acayip birşey."kullanmak lazım aslında" deyip, ardından birkaç diş doktorundan da aynı tavsiyeyi alınca gidip alıyorsunuz. ilk başlarda bir heves gayet düzenli kullanılıyor. en fazla bir hafta geçince sadece geceleri yatmadan evvel kullanmanın da yeterli olabileceği fikrine kendinizi bir şekilde inandırıyorsunuz. bunun da üzerinden bir hafta geçince yatma saatine doğru "lan bi gideyim dişlerimi fırçalayım da ip çekeyim"düşüncesi aklınıza geldikten itibaren, gözlerin uykudan kapanma hali gelene kadar yapılan anlamsız hareketler neticesinde o gece sadece dişlerin fırçalanıp yatılmasına karar verilir. işte o gece kırılma anıdır. gerisi çorap söküğü gibi gelecektir. ertesi gece yine "lan çok geç oldu...ama dün gece de yapmadık. neyse sabah erken kalkar yaparım...ama olmaz yaa, neyse dur hadi sadece arka dişleri yapayım iki dakka" deyip o günlük görevi yerine getirmiş olmanın verdiği iç rahatlığıyla yatağa gidilir. devam eden günlerde bundan farksız olacaktır. en iyi ihtimalle gün aşırı kullanılacak olan diş ipi, diş fırçasından bile daha uzun sürede tükenecek, bir zaman sonra da haftada bir iki kez kullanılmaya başlanacak. üstelik bu aşamaya ikinci ayın ortalarında gelinecek. kişi rahatı ile vicdanı arasında sıkışacak, genelde de tercihi konfordan yana kullanıp gayet düzensiz bir kullanım alışkanlığına sahip olacak.
tanım: diş ipi;kişinin kendisiyle olan kavgasıdır.
