Şakaklara doğru masumca dağılmış kaşları, bakışlarında hüzünle öfkenin karıştığı gözleri, küs dudakları, yalnız duruşu ile bir çocuğu anımsatıyor bu isim bana, bir de yamaçlara birikmiş karları, dağlardaki mor kayalıkları, ıssız mezraları ve ihanete uğramış insanları anımsatıyor.
Bu ismi duyduğumda ben bir Kürt oluyorum.
Horlanan, hırpalanan, bela yıldırımlarıyla vurulan bir ırkın çocuğuyum.
Kızıldenizi yaramayan bir Musa, çarmıhından inemeyen bir isa oluoyrum...
