teknik olarak bu koşullarda herkesin iş bulmasının söz konusu olmadığı bir ülke hatta dünya da (hatta evren demiyeyim uzaylıların tam istihdam düzeyinde olup olmadıklarını günümüz teknolojisiyle bilememktedeyiz) yaşadığımıza göre gayet normal olan şeydir. 25 yaş sınırını koyan arkadaşın ciddi bir bilimsel sentezleme sonucunda bu kanıya varmadığını düşünürsek. "hala işsiz" dediğimiz insanlar ki bunların çoğunu genç zeki ama torpilsiz zeki olmayan ama yine torpilsiz insanlar oluşturmaktadır; bunlar bulunduğumuz ülkenin vatandaşlarıdır. ve bu kişiler ciddi anlamda psikolojik bunlaımın içindedir. empati kurmaktan yoksun insanlar mevzu bahis o insanlar intihar ederek hayatına son verdiğinde nasıl haz almaktadırlar acaba. zamanını sözlükte ergenlik dönemini geçirerek asosyal bir hayatı tercih eden bir istihdam edilmiş ile işsiz arasındaki farkı bir başlıkla haz alacak şekilde harcayan birinin zekazını pozitif yönde kullandığından ayrıca şüphe edilebilir. bugün bir bilgisayar tuşuna dokunmamış olsa da bu ülke için çalışmak isteyipte çalışamayıp cinnet geçiren insanlar var. kısaca; sen nerem diyon?
