--spoiler--
salonda herkesin yatmasını bekleyen insandır.
ders salonda çalışılır, film filan hep salonda izlenir.
kanepe-koltuk yatağıdır.
okuldan gelir gelmez odasına kapanan insanlara imrendiği zamanlar olmuştur belki, ya da yalnız kalmak isteyip kalamadığı zamanlara üzüldüğü...
ileride en güzelinden bir oda yapar kendisine, çocukluğunda olmayan ne varsa doldurur içine, anne kucağı gibi huzurlu bir oda...
--spoiler--
ama o beklediğin huzuru bulamazsın hiç bir zaman..
kendi odan olur, kendi evin olur hatta ve anlarsın, hiç bir huzur, anne kucağı gibi olamıyormuş..
sonra da özlersin, o salondaki çekyatta uyuduğun geceleri..
ve dersin kendine "o çekyatta yatarken en azından gece üstümü örten birisi vardı" çift kişilik ikiz yatağında üstün açılmış, sırtın tutulmuş bir şekilde, tek başına uyandığında..
