tavsiye ve klasik filmdir. aslında deliler zararsızdır, onlar hassas ve gerçek hayattan korkan bireylerdir.
hemşire karakterinin canavar olarak tasvir edilmesi (kadınlardan korkulur) mahkum olan birinin (aslında herkes gibi umutları olan masumane biri) tımarhane ortamında umutları tetiklemesi gibi harika bezenmiş öğelerle doludur.
kim deli? kim akıllı? etrafınızda size zevkine zarar vermeye çalışan ve yalan söyleyen insanları gördükçe filme saygım arttı. deliyim deyip sistem çarklarına kurban olan ergenlerin alnından öperim ve bu filmi izlemesini tavsiye ederim.
çünkü deve kuşları gibi korkak yaşamaktansa, pişmanları oynayıp keşke demektense filmde verilen mesaj gibi hayatta pişman olmamak için her zaman karşınızdaki düşmanınızda olsa en azından "denemek" lazımdır.
bu gibi insanlar plan ve program olmadan yaşayamaz gerçek canavarlar onlardır. denemeye korkan istediğini başaran delilerden korkarlar çünkü özendikleri hayata sahiplerdir zaten. onlar size sahip olmak ve köle yapmak isterler düzen böyle işler.
film bu noktada çomak sokuyor sisteme ve robot gibi işleyen insanlara o küçük adamın "dev olması" dev gibi adamın aslında kendisini "küçük hissetmesi". gerçekten mükemmel gösterildi eksik ve hatasını bilen insanların kendisini karşınızda minnacık hissetmesi, yüzünüze karşı konuşamaması, telefonlarınıza çıkmaması filan günlük hayatta olan şeyler zaten.
eğer "denemeye" korkarak yaşarsan, hayatın boyunca kimseye boşuna mazaret uydurmamalısın çünkü hatasıda senindir. zayıf ve denemekten korkan, başkalarına suç atan aslında kendilerine yalan söyleyen insanlar duvarlarını kırmadığı sürece filmdeki gibi rutine bağlar ve üzmez veya şaşırtamaz sizi. kısacası bu tipler yalancı ve maske taktıkları için pişmanlıklarıyla yaşamak zorundadır.
