hep aynı sessizlikle geliyor gece
hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine
hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde
anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime
sen benim yarım kalan cümlelerimsin
hiç söyleyemediğim, söylemediğim o sözlerim
sen benim hiç ısınmayan ellerimsin
hiç unutamayan, unutmayan o kalbim
sen benim eksik kalan yerimsin
kapattığım pencereler, güneşlere çektiğim o perdelerim
sen benim hiç sevmediğim sessizliğimsin
kaybettiğim yolum, korktuğum karanlık, hiç tutamadığım o yeminlerim
sen benim terk ettiğim şehirlerimsin
düştüğüm çukur, uzanan ellerim, hiç tutunamadığım gidenlerim
sen benim kovulduğum cennetimsin!
eğdiğim yüzüm, sövdüğüm aydınlığa hiç açamadığım gözlerim.
