bıçakla dilimlenmiş ekmeğin üzerine özenle sürülmüş ve yüzeyinde hiç tümsek barındırmayan salça görüntüsüyle, asla tadı çıkmayacak olan gıdadır.
salçalı ekmek, mahallenin veletleriyle asfalta tecavüz edilen zamanların ürünüdür. ev işleri ile nevri dönmüş annenin, veledi başından ivedilikle savma amaçlı sunduğu gıdadır. bilmez ki o velet o gıdadan aldığı tadı almayacaktır hiçbir nutella kutusundan.
o anne ki, poşetten çıkardığı dünden kalmış ekmeği aceleyle parçalar görüntüsüne aldırmadan. "off kaçacağın yerde sıçacağın tutar çocuk!" diye söylenerek aralar ekmeği. ekmeğin kenarındaki yamuk çizgi mühim değildir, ne de olsa mideye gidecektir. aceleyle doldurur salçayı içine. öyle özene bezene sürmez bilesin. çekmecede bıçak kalmadıysa, çatal da görür aynı işi. ekmek arasındaki çatal izlerine bakan velet "off ahmet'in annesi gibi yapamıyorsun işte" diyerek söylenecektir. kafasına terliği yemeden ekmeği kapıp gitmesi gerekir.
annelik görevi yerine getirilmiş, çocuk açlıkla imtihan edilmemiştir. ahmet'in annesi kadar özenli değildir belki ama, çamaşır suyunu eline alıp tezgaha döndüğü vakit duraksar o anne. "off iş dediğin yola koyulur. öyle davranmasaydım ya çocuğa" diyerek durdurmaya çalışır gözlerinin isyanını.
salçalı ekmek işte bu yüzden önemli ve lezzetlidir ey çocuk. salça fabrikasına sahip olsan, alamazsın o lezzeti hiçbir salçadan. "nutella kalp kalp" demeye benzemez salçalı ekmek sevdası. salçalı ekmek kalp kalp.
