sözlükte her düşüncenin edebiyle savunulması meşrudur. ama, iş terbiyesizliğe, insanları birbirine düşman etmeye, bir fikri zorla kabul ettirmeye ve her allahın günü içindeki şartlanmışlığın ürettiği yeşil irini kusmaya gelince, o yazarın beş paralık değeri olmaz. yeldeğirmenlerine karşı savaşan tebliğci don kişot'lar, şaklaban rolü üstlenseler de, esasında sözlüğün kalitesini trollerden fazla düşürmektedirler. bu gibi elemanların hiçbir katkı koymadıkları ve bozdukları sözlükten arındırılması, düşünce iklimini kin, nefret ve bayağı söylemlerden uzaklaştırır ve kaliteyi artırır. makul çoğunluğun istemi budur.
