üniversite 1. sınıftan 3. sınıfa kadar durmadan bu sohbete gelmem için ısrar edip duran bir arkadaşım vardı. ne yaptıysam, ne bahane bulduysam çağırmakta ısrarcı davrandı. hatta "bağlama da var, çalar söyleriz..." gibi içimi okşayan tekliflerde de bulundu... sanırım bu toplantıya, bizim sınıfta katılmayan tek insan olduğum için hırs yaptı...
neyse, yine tüm gevezeliğimin üstünde olduğu bi gün aynı teklifle tekrar geldi... "bağlama var" dedi, "çalar söyleriz, stres atarız..." dedi...
bu son teklif edişiydi, çünkü ben "bi ufak da açar mıyız? ben içerim siz çalarsınız, ooooh!" deyiverdim... herhalde bu isteğimden sonra benden tamamiyle ümidi kesti...
haa bi ufak açmama izin verseydi yeminlen gidecektim... kendisi kaybetti...
