ne güzeldir. aslında sabırla sığınmak ne güzeldir. sonuçta diğer taraftan hemen isyan edebiliyoruz "allah'ım neden benim başıma geliyor ki?! n'olur bu belayı başımdan al bir an önce..." tarzında. ama keşke çıtımız çıkmadan bir boyun eğme davranışını göstereblsem, gösterebilsek. allah bize sabredenlerle beraber olduğunu söylüyor ama o dar anlarımızda unutuveriyoruz hemen...
2:153 - Ey iman edenler! Sabır ve namazla yardım isteyin. Şüphe yok ki Allah, sabredenlerle beraberdir.
3:17 - O sabredenleri, o doğruluktan şaşmayanları, o elpençe divan duranları, o nafaka verenleri ve seher vakitlerinde o istiğfar edip yalvaranları (görür).
2:155 - Çaresiz biz sizi biraz korku, biraz açlık, biraz da mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile imtihan edeceğiz. Müjdele o sabredenleri!
işte, ben de başıma gelen küçük tatsızlıklarda dahi hemen yıkılıyorum ve "keşke sabredebilseydim, razı olabilseydim bunlara..." diye pişmanlık duyuyorum ama iş işten geçip isyan ettikten sonra ne anlamı var ki...
