uykumu kaçıran ve ciddi ciddi bu çocuklar için ne yapılabilir? diye düşünmeme vesile olanlardır. efendim halimi maruz görünüz duramıyorum, yazmalıyım...
yaklaşık 1 aydır inceliyorum ve hümanizme özenen her birey gibi çocukların bu hale gelmelerinin bir sebebi olmalı diye düşündüm. belki dedim, baskıdır onları bu hale getiren. belki de ailelerinde ciddi problemler vardır ve o yüzden bu hale gelmişlerdir. incelemeye devam ettiğimde gördüm ki, 25 yaşındaki şahsımdan daha özgür bu veletler. gecenin geç saatlerinde kameralı teşhirler hazırlayıp sunabiliyorlar. baskıcı bir ailede bu durum imkansızdır.
sonra dedim ki belki ilgisiz aile tutumunun bir ürünüdür bu çocuklar. hala bu düşüncem mevcuttur. ancak 100 çocuğun hepsinde mi ilgisiz aile sendromu var? bir tanesi bile normal değil mi bu ailelerin?
kanaat getirdiğim durum şudur ki, bu çocukların aileleri de tıpkı çocukları gibi bu halleri benimsemişler. kolunda 50 faça izi olan kızın annesi, bir düğünde gülümseyerek poz vermiş mesela. ulan benim çocuğum o hale gelse, düğün yerine akıl hastanesine götürürdüm. ne düğünü lan? kollarındaki izler de henüz taze bu fotoğrafta...
ciddi ciddi bu konuda bir şey yapmak istiyorum ancak farklı bir şehirdeyim. ne bileyim belki mail atılabilir ilgili bakanlıklara. onlar ölsün, onlar pis, onlar psikopat demek yerine çözüm bulunabilir belki. ne bileyim, üzülüyorum olum ben onlara.
bittabi başka şehirlerde de bu tür gençlik halleri görülebiliyor. ancak sincan'ın farkı, hepsinin aynı olması. hani örnek alınabilecek bir arkadaş yok. bu çocukları durduran kimse yok. sinirim, tiksintim üzüntüye dönüştü ve bir şey yapamıyorum ne yazık ki.
