evet, ben bu yazıyı bize yazıyorum. biz. biz vardık eskiden. gerçek bir biz olgusu oluşmuştu aklımda, fikrimde, her şeyimde. her şeyimdin. tektin. bir taneydin. değişilmez, vazgeçilmez. uğruna can feda edilecek olandın. ama bir gecede değişti her şey. kavga ettiğin arkadaşın anlattı her şeyi. bilmiyorum, iyi mi yaptı, kötü mü yaptı. senin kötülüğün için yaptığı ortada. ama o olmasa ben bunu bilmeden yaşayacaktım. senle yeni bir hayat kuracaktım. benim kadınım olacaktın.
bu ilişkiyi asıl bitiren sen değilsin aslında. ben baltalamışım. sen de tutamamışsın ağırlığı. ezilmişsin altında. tutabilir miydin? bunu soruyorum kendimi haftalardır. her gece farklı cevap alıyorum.
bu sene biraz değişmiştim, sınav yıpratıyordu beni. çünkü bir türlü istediğim başarıyı elde edemiyordum. yakındım ama. gayret ediyordum. ama senin sonuçların. yerlerdeydin. toparlaman gerekiyordu. ama olmuyordu işte. yapamıyordun. kendimi suçlu hissediyordum. ders çalışırken o da çalışıyor mu acaba diye düşünüyordum. çalışmıyordun. çok eksiktin çünkü. moralin bozuktu. ve bunları her düşünüşümde benim de moralim bozuluyordu. her sınavdan sonra kavga ediyorduk. korkuyordun benim gidip senin kalmandan. öyle de oldu. ama ben böyle olmasın diye çok uğraştım. senden ayrılmayı göze aldım. ara verelim dedim. hayır dedin. yalvardım. sadece 3 ay dedim. hayır dedin. o zaman ayrılıyorum senden dedim. nereden bilebilirdim beni bu kadar ciddiye alacağını. ben senden hiç ayrılmamıştım ki. hiç ayrılmamıştım. hep bendeydin. kalbimdeydin.
ayrıldıktan sonra boşluğa düştün. arkadaşım diye bildiğim çocuğun biri sana yakınlık gösterdi. anlıyorum. bir dala tutunma ihtiyacı hissettin. hayır ya hayır. öyle ihtiyaç mı olur? bir buçuk sene, dile kolay. hep beraberdik. biraz bekleseydin be güzelim. gittin, gizli gizli bir hafta çıktın o çocukla. ne yaşamış olabilirsiniz ki bir haftada? en fazla masum çpücükler. masum. değil işte. düşündükçe deli oluyorum. aldatılmış gibi hissediyorum. ama ortada aldatma yok. senin sevgilin değildi ki. ama beklemedi. bana geri dönme dedim çünkü. demez olaydım. tabi benim bunlardan haberim yoktu. sırf zamanını çalmayayım diye ayrıldığım sevgilim, canım, her şeyim başka bir çocukla çıktı. bir hafta. sonra sınav bitti. ben soluğu senin yanında aldım. o kadar çok özlemiştim ki. o kadar çok sarıldım ki sana. en içten. en sıcak. bir ay kadar tekrar beraberdik. hayatımın en güzel son günleri.
sonra o çocukla çıktığını öğrendim. ne var bunda demeyin. bir hafta sadece. senle çıkmıyordu ki. hayır. o benim kızımdı. sadece benimdi. benden öncesine bile kafam giderken arada, araya birinin girmesine nasıl dayanacağım? bitirdim. her gece arayıp ağlıyorsun. sen ağlarken ben içime akıtıyorum gözyaşlarımı. bitsin istiyorum içimde asla bitiremeyeceğim bu aşk. sen de bitiremeyeceksin, biliyorum. bizimki çok farklıydı çünkü, herkesten farklı. aşkların en büyüğünden. ama geri dönemiyorum işte. kalbim git aşkına, sarıl diyor. senden önce de birileriyle çıktı, bir kişiyi daha ekle onlara. sadece bir hafta diyor. ama beynim izin vermiyor. olmaz çünkü. nasıl dokunacağım ona bir daha. başkasının elini tuttu o eller.
insanlar boşuna katil olmuyor sözlük. kafam biraz az çalışsa şu an ben bu yazıyı yazmak yerine hapiste, o çocuk da mezarda olurdu. ve benim sadece 1.5 yıllık sevgilimdi bu. insanlar 10 yıllık 20 yıllık karısını başkasıyla basıyor. onlara hak vermeyip de ne yapmalı? evlenmemek gerek lazım sözlük. kimseyi kendinden çok sevmemek lazım.
ne diyor behzat ; hiçbir koşul bir insanı 'seni hep sevdim' diyip gitmek zorunda bırakacak kadar orospu çocuğu olmamalı. bu koşul, gerçekten orospu çocuğu be sözlük.
