ben bu insanı tanıdım. seçme şansım olsaydı tanımamayı yeğlerdim ama kan bağından mütevellit doğarken tanımış bulundum. muhterem dayım, sülalede osuruğuyla meşhurdur. sülalenin çocuklarına ki zamanında ben de bu bedbaht topluluğa dahildim. parmağını uzatarak "çeksene parmağımı" şeklinde bir istek sunardı. olacaklardan bihaber sabiler de atadan gelen bu isteğe uyarlardı. ardından geniz yakan bir koku yayılırdı etrafa. ergenlik çağlarımda dayımın bu tuhaf eylemini irdelemeye karar verdim. evlerinde kaldığım bir gün gizlice odasına girip onu gözlemledim. beni ters ayaklı sanmasın diye, elimde besmele yazan bir pankart taşıyordum. hoş, beni fark etmedi zaten. dayı diye hitap ettiğim canlı osurduktan hemen sonra yorganı kafasına çekerek mevcut kokuyu teneffüs etti. ciğerlerine indiğinden emin olduğunda da "ohhh" diye bir ses çıkardı. adeta bir korku filmi gibiydi. hemen elimdeki pankartı komidinin üzerine bıraktım ve "ifrütülll musallaaaat" diye bağırdım. tabi soluğumu apartmanın dışında aldım.
o günden beri dayımla görüşüyorum tabi ki. ancak hala ayaklarıma bakıp, kontrol ediyor cinsimi.
