herkes gibi benim de beklediğim bir sonuçtur.
sebebine gelecek olursak, ben bir profesyönel ya da lisanslı bir sporcu felan değilim.
ama sıkı bir spor takipçisiyim. usain bolt 100 metre koşarken heyecanlanırım. yelena isinbayeva(gerçi o da bronz da kaldı bu sene) sırıkla atlarken sanki ben de atlarım onla beraber.
neyse konuyu daha fazla dağıtmadan dönüş yapayım.
bakıyoruz usain bolt denilen adam 2002 de daha 15 yaşındayken avrupa gençler şampiyonu oluyor. kim bilir kaç yaşında başladı koşmaya. bizim gençlerimiz usain bolt un şampiyon olduğu yıllarda belki de koşma sporuyla ilk defa tanıştı.
yelena isinbayeva dediğimiz kadın 5 yaşında jimnastik yapmaya başlamış. bizim çocuklarımız daha o yaşta annesi tarafından elle besleniyor.
ağzımız açık izlediğimiz(özellikle 2008 pekin de) michael phelps 7 yaşında yüzmeye başlıyor. 10 yaşında kendi yaş grubunun ülke rekorunu kırıyor.
bu örnekler böyle devam eder, gider.
tamam belki bu işler yetenek işi ama bir yere kadar yetenek. büyük kısmını erken yaşda o spora adanarak elde ediliyor. hem 75 milyon nüfusu olan bir ülkede hiç mi yetenek yoktur arkadaş.
ülkemizde sporcu desteğide zaten yok denecek kadar az. bir genç deseki ben sporcu olucam, annesi, babası, çevresi derki git oku da adam gibi bir mesleğin olsun.
bunlar sorunlarımız.
çözüm ise her şehirde ufak yaşta cocuklar için spor merkezleri kurulacak. her şehirde olması bile yetmez aslında her ilçe de olmalı.
halk ve devlet sahip çıkmalı sporcusuna.
olimpiyattan olimpiyata haberdar olmamalı sporcusundan.
2020 olimpiyatlarını almak ne kadar önemli olsa da o olimpiyatlarda en çok madalya alan 3 ülke arasına giremiyeceksek de bir anlamı yok. bunu fark etmeli devlet.
aileler bilinçlendirilmeli.
aslında çözümler de hepimizin farkında olduğu şeyler ama gel gör ki sonuç değişmiyor.
