alamancı çocuklarının mahalleye gelip oyuncaklarıyla bizi dövmesi de bir acayip huydur.
adamı saklambaç oynamaya çağırıyoruz gitmiş uçan helikopter sürüyor. ulan bizim minik oyuncak araba alacak paramız yoktu be. getirmeyin şu alamancı çocuklarını.
hala aklımdadır. domuz gibi bir çocuk vardı yan komşunun akrabası. konuşması da bir acayip. babasından anahtarı alıp alaman plakalı arabasının içinden abuk subuk şeyler alıyordu. bizde uzaylı görmüş gibi bakıyorduk.
alamanya'ya gittikleri günde de o arabada tepkisiz bir tavırla koltukta oturuyorken sanki biz gidiyormuşuz gibi ondan çok heyecan yapardık. bok var sanki. koduğum şıvanştayger'i.
