iyidir bazen. kendinize gelmenizi sağlar. acı verir. bir travmadan sonra atıldaysanız eğer bir de bu ıssızlığın ortasına çok daha fazla acı verir. sonra hissizlik buna eşlik etmeye başlar. ardından yine dönersiniz kalabalığa. ama hep ıssız olarak... ıssızlığın ortası size şunu öğretir: "
yalnız olduğunuzu bu hayatta ve her şeyin yalan olduğunu..."
ölümden başka bir gerçek olmadığını öğretir. ve öleceğinizi bile bile, yaşamanız gerektiğini öğretir; bazen mutlu bazen mutsuz. ister güçlü, ister kendinize acıyarak durursunuz hayat karşısında. ister unutmayı tercih edersiniz sizi bu ıssızlığın ortasında bırakanı, ya da zaman zaman anımsamayı...
ıssızlığı unutmamak gerek; kalabalıktan daha fazla kazık yememek için, acı çekmemek için...
