''Çok soru soruyorsun küçük kız..
Nedenlerin kıskacında harcıyorsun koskoca bir ömrü.
En son bir kelebeğe anlatmıştım;
Bir ömre sığdıramadı ağırlığını cevapların,
Aylardan Eylül, mevsimlerden dündü.
Çok adam tanıdım diyorsun küçük kız,
Hatırların var zannederken aslında,
Boyundan büyük yanılgıdasın.
izin ver bir daha açılmamak üzere;
son kez yaran kanasın.
Mazi dediğin,
sadece babandan sana kalandır
Erkek,
eğer elleri toprak kokuyorsa adamdır.
Erkek milleti iştediye başlayan cümleler kuruyorsun küçük kız.
Devrim yaptığını düşünürken karşımda;
Tüm anarşistliğine aykırı faşizan yargılardasın.
Bu sefer sen saklan, hayat seni arasın..
Yaşam dediğin, adam olana iki dudağının arasından çıkandır.
Erkek,
eğer duyabiliyorsa adamdır.
Biten bir aşkın ardından,
Ya da kaybedilen bir savaştan;
Mesela canhıraş bir haykırıştan sonra,
Sen hiç Sahra'da ağlayan adam gördün mü?
Göremezsin küçük kız,
Çünkü adamlar yağmur altında ağlar.
Farkında değilsin belki,
ama;
Yağmur da ağlar..
Soracaksın ki nerden biliyorsun
Nasıl eriştin bu sırrın doğasına?
Ben;
babamın oğluyum çünkü,
O da çıkardı yağmur duasına...''
