ne zaman önümden bir kuş sürüsü geçse, aklıma gelen cemal süreya dizesidir.
veya, böyle yağmurlu, kapalı havalarda camın önünde dışarıya bakarken, gökyüzüne bakar da insan bir - iki tane de olsa kuşlar geçer gider .. onları izler insan, kendi aralarında konuşmaları, anlaşmalarını fark etmeye çalışarak.
sonra tam insan dalıp gitmişken, kafası orada değilken o an, belki kendi dertleriyle tamamen kafasını hapsetmişken onlara, bir anda kuşlar geçer. ve insanın kafasında bıraktığı tek şey;
