geceleri yalnız
yarım yatakların
mezar ayazı
kesik sol kol
susma pahası
suyu çekilmiş kuyu
kör sabit duruş
imanın yetindiği
noksanlığın uğultusu
şimdi çok yıllar geçti
hatırlamak bile eskitiyor insanın içini
kim bilir,kime ne kadar borçlandığımdı
yaralı bir narsiste haram olmak
sonrası acı iman:
kendimi bıraktım intihar eder gibi hayata
usul usul yaşattım onu
usul usul kendimi azalttım
çocukluğumda kırlar geleceğe benzerdi
şimdi hiçbir şey geleceğe benzemiyor
akşamları yatmadan önce saçlarını okşayan bir el yoksa
gün yarım, uykun yarım, yarının yarım kalır
sabahların yaşlı doğar, aydınlığın kısalır
yıl dedğin nedir ki, hepsi geçti
yalnızca yarım kaldım.
