evden çıkarsınız tek başınıza. bilmediğiniz bir şehre doğru yol alırsınız, hatta harita da yerini bile bilmediğiniz bir bilinmezliğe gidiyorsunuzdur. merak, hafif korku, hafif gurur... yol çabuk biter düşünceler içinde olduğunuzdan. teslim saati gelir ve o kışlanın kapısının önünde sanki son kez konuşacakmışsınız hissine kapılırsınız ve sevdiklernizi ararsınız bir telefon kulübesinden. sonra sıraya girersiniz kışla kapısında, kimliğinizi ve gerekli belgeleri tutarsınız elinizde sıraya girersiniz. işte o sırada başlar askerlik.içeri girersiniz, her şeyiniz kontrol edilir ve daha sonra usta askerler eşliğinde kalacağınız koğuşlara doğru götürülürsünüz. öncelikle takım çavuşunuzu tanırsınız, yönlendirir sizi.bir sıranın en arkasında bulursunuz kendinizi, o sura bir kapıdan içeri girmektedir ama içeride ne olduğunu bilmezsiniz. sıranız gelir ve girersiniz içeriye, elinize boş bir valiz tutuşturur yan yana dizilmiş usta askerlerin en baş sırasındaki. valizi bir bebek tutar gibi tutarsınız kucağınızda, her adımınızda her bir asker başka bir eşya atar valizin içine. çorap, atlet, kamuflaj, iç çamaşırı, eşofman... gibi çeşitli envanterle doldururlar valizi. sonra bağcıklarından birbirine bağlanmış bir çift spor ayakabıyı boynunuza asarlar, sonra bir çift botu aynı şekilde. ağırlıktan kambur bir şekilde koğuşunuza doğru gidersiniz. usta askerler bıyık altı gülümsemelerini eksik etmezler bu sırada. verilenleri dolaba dizemezsiniz çünkü 5 dakika içerisinde bahçede toplanma emri gelir. kimse giyemez verilenleri tam teşekkül. botlar bağlanamaz o beş dakika içerisinde. kamuflaj giyilir palaska elde tutulur, takacak vakit bulunamaz. kepini unutan da vardır, saçı kepinden taşanda. koşturursunuz bahçeye doğru o sıcağın altında dikilirsiniz 400 500 kişi. azar işitmeye o zaman başlarsınız giyemedikleriniz yüzünden ya da sıraya uygunluğu bozduğunuzdan dolayı. o yüzlerce kişilik listenin ilk sırasındaysanız daha zordur o an. ilk sizin isminiz okunur ve o kalabalığı karşınıza alıp, sıralar zincirinin ilk halkasını siz oluşturursunuz. sakın kısık sesli olmayın askerliğin tüm evresinde, ilk günden son güne kadar sesiniz gür çıksın. sıralar oluşturulur, takımlar ayrılır. ilk gün takım çavuşunuzun gittiğiniz yerdeki askerliğin işleyiş biçimini, kuralları anlatmasıyla geçer. ilk gece uyumak zordur. sevdikleriniz sizi, siz sevdiklerinizi merak edersiniz. ilk kez gördüğünüz bir kalabalıkla aynı oda içerisinde uyumaya çalışırsınız. sayıklayanı da vardır, horlayanı da. uyur gezeri de vardır, uyumayanı da. zordur ilk gün, koğuşta nöbet tutmaya başlarsınız o ilk gece, daha kıyafetlerinizi bile doğru düzgün giymeyi öğrenemeden nöbet tutmayı öğrenirsiniz. tuvalete gidemezsiniz ilk 3 gün, bazısı için bir haftadır bu süre. askerlik nerede ne kadar süreyle yapılırsa yapılsın ilk gün böyledir genelde, herkes için aynı kurallar vardır. sonraki günlerde daha çok şey öğrenir, daha çok zorlukla karşılaşırsınız ama ilk gün bilinmezlikle geçtiği için, öğrenip uyguladıklarınızdan daha zor gelir. o kapıdan girerken tüm karakterinizi nizamiyede bırakınç askerlik 6 ay boyunca sahte karakter kiraladığınız bir yer olacaktır. sıfırdan öğrenir gibi davranın her şeyi. bilsenizde bilmiyormuş gibi görünün. çıkarken kiraladığınız o karakteri geride bırakın ve nizamiyeye bıraktığınız kendinizi alın ve gidin. hiç yaşanmaış gibi ya da başkası yaşamış gibi kalsın o dönem hatıralarınızda. ileride acı tatlı bir anı olarak anımsayın o günleri.
