doğruluğu kanıtlanmış, sabahın bu saatinde moralime sıçmış olaydır. bu acının nasıl bir şey olduğunu, buradaki klavye delikanlılarından çok daha iyi bilirim. 15 ay hakkari yüksekova'da defalarca ölümle burun buruna gelmiş birini, antidepresanlar eşliğinde beklemenin nasıl bir his olduğunu çok iyi bilirim. "alo, bugün de bir arkadaşım can verdi..benim yanımda... öldü... iyiyim ben iyiyim" cümlesinin insanı nasıl tükettiğini, nasıl çaresiz bıraktığını çok iyi bilirim. oradan canlı olarak gelmeyi başarmış bir askerin, hayatının sonuna dek cansız bir ruhla yaşamak zorunda kaldığını emin olun çok iyi bilirim ben. sadece bedenidir yaşayan, ruhu komutanın kısılmış sesi ile bağırdığı o ilk anda çoktan uzanmıştır semaya. yaşama sevincinden arınmış bir ruhla yaşamak zorundadır artık... bilirim diyordum. evet bilirim bu haberleri televizyondan, internetten, gazeteden değil de, bizzat yaşayanından dinlemeyi. iki gün hiç uyumayıp "niye ölsün ki, neden bir şey yapılamasın ki, niye..." diye sayıklamayı da iyi bilirim.
he bildiğim bir şey daha vardır ki, bunu da bizzat içinde bulunan o kişiden dolayı bilirim. oradaki halk değildir suçlu. oradaki halkın hiçbir imkanı yoktur asker canı almak için. o halkı galeyana getirenler ve yardım edenlerdir suçlular. kürt ya da türk değildir suçlu. hiçbir ırka mal edilmemelidir bu vicdansızlık. pkk örgütü, bir piyondur sadece. pkk örgütü vicdansızlığın bir maşasıdır sadece.
bilmesine bilirim de bu acıları, klavye delikanlılarının gözlerini kapattıkları gerçeklerin ardından, bir ırka karşı besledikleri nefreti bilemedim bir türlü. anlayamadım hiçbir zaman. içtenlikle söylüyorum ki vicdanımı kanıtlamak durumunda değilim kimseye. giden her canın ardından canım yanıyor benim de. ancak katillerle masumları aynı kefeye koymayacak kadar, akıl sağlığım yerinde.
kandırılan, maşa olarak kullanılan cahil kürt halkı ne kadar suçluysa, terörün bir ırkın yok edilmesi ile son bulacağını sanan cuhela da o kadar suçludur nazarımda.
o kadar çok şey söyledim ki zamanında, artık acıyı tarif edecek, öfkemi ve çaresizliğimi aksettirecek tanım kalmadı dimağımda. vatandan ziyade, gencecik bedenler sağ olsa ya...
