doğruluğundan emin olunmayan, eğer doğru ise üzecek ve hasıl olan çaresizliğe afilli küfürler savrulmasına sebep olacak olaydır. her yıl olduğu gibi, pkk örgütü nisan ve mayıs aylarında başladıkları katliama, inlerinde titreme zamanı gelene dek devam etmektedirler. takriben eylül başına denk gelmektedir. her yeni yılda, aynı kayıplar veriliyor ve aynı üzüntüyle tepki yağdırılıyor bu vahşete. değişen nedir? hiçbir şey. ellerimizde klavyelerin ardından varsa dökülen göz yaşlarıyla öfke kusuyoruz her daim.
"vatan sağolsun" deniliyor denmesine de, hangi vatan için ölüyor bu genç bedenler? gerçekten vatan için mi ölüyorlar ki? büyük bir satranç tahtasındaki piyonların tek tek devrilmesini izliyoruz sadece. tahta sabit, tahtaya zeval gelmiyor. arkadaki kodaman taşlar aman yıkılmasın da, piyonların ardından ağıt yakılsa ne çıkar...
bu haberler ziyadesiyle üzüyor üzmesine de, bir de göze sokulan gerçeklere sırt çevirip, cehalet dolu cümlelerin sunulması daha da üzüyor insanı. sorunun kürt-türk sorunu olmadığını algılamamakta ısrarcı davranan zihinlerin tuhaf serzenişleri daha çok yıpratıyor insanı.
umarım, bu terör denilen illet bir gün son bulur. umarım gencecik bedenler yok yere yummazlar gözlerini. ancak o zaman içi boş haykırışların, ham fikirlerin sahibi kişiler neyin ekmeğini yiyecek?
