Bıraksanız kaçar diye de korkuyorsunuzdur hani, sanki yalnızlık kaderiniz olmuş ve kabullenmişsinizdir sessizliğin tutsağı olmayı
işte o an boş verebilmek istersiniz her şeye; Koy ver gitsin demek kafanızı taktığınız tüm etkenlere...
Anı yaşamak ve unutmak iki saniye öncesini bile, düşüncelerinizi kapı dışarı etmek, duygularınıza şöyle okkalı bir tokat indirmek ve anılarınızın üstüne bir bardak soğuk su içmek, geçmişinizi adeta bir şehit misali öylece gömercesine defnetmek...
Fakat ne kadar isteseniz de olamaz bunların hiç birisi çünkü; artık kabullenmiş ve de çözmüştür bir kere beyniniz, insanların içindeyken bile nasıl yalnız kalınabileceğinin o en acı bulmacasını...
