Çocukluk aşkımdı benim bu bisküvi. yoğun muz aromasıyla, arasındaki tatlı çikolatasıyla hep beslenmemde bulunmasını isterdim. Çokoprens de vardı, ama o probisin abisi gibiydi sanki. birinin paketi kırmızı, birininki yeşil, çok güzel de uyarlardı birbirlerine. bir de halley vardı, ama onun paketi böyle daha cafcaflı, parlak bir şeydi, sanki onu zengin çocukları yerdi. böyle daha da pahalıydı zaten. ama probis en güzeliydi, en tatlısıydı, en kıtır kıtırıydı.
Sonra tabi büyüdük. probis üretimden kalktı bir süre. tüketiciler tarafından çok itiraz edilince, sanırım geçen sene bir daha üretilmeye başlandı. iyi ki de başlanmış, markette görmemle almam bir oldu. eve gelip paketini açtığımda, birden o masum muz kokusu beni aldı çocukluğuma götürdü çok değişik oldu içim. yavaş yavaş, tadını çıkara çıkara yedim o probisi, bitince içimde öyle çocuksu bir hüzün ertesi gün, iki paket aldım. her gün alıyordum artık. baktım böyle olmayacak, 10lu paketten aldım, canım sıkılınca yer oldum. zaman geçtikçe de, probisi daha lezzetli kılmak için ufak tefek şeyler keşfettim.
=>Öncelikle, soğuk yenmesi gerekiyor, bu çok önemli. buzlukta muhafaza edilmeli, o zaman daha sert bir bisküvi, ve daha yoğun bir aroma elde ediyorsunuz.
=>Sütle beraber yenmeli, evet. bir ısırık probisten alıp, bir yudum da buz gibi süt içmelisiniz, sütle birlikte ağzınızdaki probis parçasının yumuşamasını hissediyorsunuz ya sonra offf hayattaki o küçük mutluluk, bu işte.
=>Kahveyle de güzel gidebilir. Ama o sonbahar sipesyali. eve gelirsiniz, yorgunsunuzdur, yağmur yağmaktadır. pencerenin yanındaki yatağınıza uzanırsınız, bir elinizde sıcacık kahve, diğer elinizde probis vardır, bir ısırık ondan, bir yudum kahveden. yağmuru izlersiniz. işte o kadar.
