benim bu. gidin sorun anneme-babama benim adımı verirler size. o kadar benim yani. ama şu var, psikolojisini değiştirebilen insan demek yanlış çünkü bunu ben yapmıyorum. yani mutluyken '' çok mutluyum ama fazla mutlu oldum şimdi sıra mutsuzlukta'' demiyorum. bu duygu değişimi maalesef kendiliğinden oluyor.
misal, dün denize gittik ailecek, güzeldi eğlendik takıldık falan akşam oldu oturduk sohbet ettik. bi süre sonra '' napıyorum ben burda yaa akranlarım eğlencenin dibine vuruyor ben hala ailemleyim'' düşüncesi beynimde şimşek gibi çaktı, yüzüm düştü ve sıkıldım. çok kötü bi durum karşımdakini çok sinir ediyor farkındayım ama bunun önüne geçemiyorum ki keşke yapabilsem. hadi şu durumu bi bozayım demiyorum.
ya da çok mutsuzum diyelim, oturuyorum suratım asık. bi bir saat böyle otururken birden çenem düşebiliyor. konuşuyorum allah konuşuyorum az önceki asık suratlı ben değildim sanki. zaten manik depresif bir durumum olduğundan şüpheleniyorum.
bu yaşadığım bir hastalık mı, uzman değilim bilemem. bildiğim tek bi şey varsa asla ama asla ikiyüzlü değilim. sadece çok dikbaşlıyım. eğer değer verdiğim birinin ters bi hareketini görürsem * anında soğurum. ama o kişi ertesi gün bi sıcak davransın dünü unuturum o kadar da indiririm yelkenleri.
