Yaptığı işin doğası gereği denetlediği insanlara karşı ketum olmak zorunda olan meslek erbabıdır. Ketumluğu zorlanmadan yapan hatta bundan sadistçe keyif alan ve şube personelini potansiyel suçlu hatta böcek olarak gören modelleri vardır. Diğer bir model de işi hayat tarzı olarak değil de herkes gibi para kazanma aracı olarak gören müfettişlerden oluşur. Şubecilere karşı mesafeli olmayı bilen ama gereksiz ağalık taslamayandır. ikinci modelin iyi niyetini suistimal edip tepesine çıkan şube personeli de ayrı bir programın konusudur. Bu durumla karşılaşan müfettişlerin bir kısmı bir önceki gruba yatay geçiş yapar bir kısmı ise insan sarrafı olarak kime sert kime insani davranması gerektiğini öğrenir. Velhasılkelam herkes işin gerektirdiği mesafede ve samimiyette olmalıdır ki kimse üzülmesin. Ha bir de.. hiç bir otel yoktur ki evin sıcaklığını versin.*
