not: bu yazı tamamen subjektif ögelerden oluşmaktadır.
ifade yeteneğinin olmadığını düşünen, yanlış anlaşılmamak için hep 10 defa düşünen yazar.
takıntı sahibi olmayı seçtim mi, yoksa kendiliğinden mi geldi bilmiyorum. hep fazladan düşündüm ben herşeyi. hep en ince detaya kadar düşündüm. hep kimsenin görmediklerini gördüm.. arada bir, kimsenin düşünmediği şeyleri de yaratabildiğimi görüyorum dünyada. insanlar bana yavaş geldi hep, çok fazla düşündüğünü sanan insanlardı, ama asla benim kadar düşünmüyor sadece zaman harcıyorlardı.. baktığımızda, ben onlardan çok şeyi çok daha hızlıca düşünebiliyordum.. ukalalık var evet bende ama üzgünüm öveceğim kendimi,
ben düşünüyorum, dışarıdan gelenleri alıp atmıyorum dondurucuya, önce çözüyorum, pişiriyorum, sindiriyorum..ne yaptığımı biliyorum..
insan içine çıktığımda sayıca çok az insanın beni sevdiğini, anladığını görüyorum sokakta. insanlar gerçekleri duyamıyorlar, onların içini rahatlatacak şeylere ihtiyaçları var; argo tabirde, gaza.. siz onları övmelisiniz, siz onların o salakça ütopyalarına destek vermelisiniz, onların misyonu da bu, uyut insanları dostum, uyut! insanlar uyumak istiyor dostum, ben insanlara gerçekleri söylüyorum, onların duymak istediklerini değil!çok dürüstüm lanet olsun ki.. ben her düşüncemi gerçekten biliyorum, her duygumu gerçekten hissediyorum, ama insanlar alışmışlar uyuşmaya, onlara sadece bunun böyle olduğunu düşünmek yetiyor, matrix gibi..
bu yalancı dünyada dokuz köyleri bitirmiş, yüzevlere kadar kovulmadığı yer kalmayacak gibi duran apolitik, takımsız, komplekssiz ama sonuna kadar ukala ve bildiği sözü sakınmayacak kadar çenebaz insan..
