belkide sadece seni seven bir kalbe sahip olmamdı tek suçum. aylarca konuşmak için kendimi parçaladım bazen ergenliğe bile giremedim galiba hissine kapıldım. senin için aylardır bıraktığım sigaraya yeniden başladım hemde ne başlamak. sen bilemedin göremedin beni. etrafında o kadar yavşak ve ağzı laf yapan insan vardı ki etten duvar örmüşlerdi nasıl göresin ki. günler geçtikçe seni unutmayı seçmek yerine kendimi yaşamayı unutmayı seçen bir zavallı oldum ama direndim sonuçta sendin ya o beklediğim insan. senin yüzünden evet çok güzel bir yüzün vardı sınıfta kalmaktan kıl payı kurtuldum. haftalar sonra telefonun olmadığından yada isteyecek cesaret olmadığından facebookta konuşmaya başladım ama olmadı kaçtın, işim var dedin, arkadaşıyım diyen çıktı. bir resim paylaştın yüzü aşkın kişi beğendi ona kandın ya sanki gözlerin beni geçtim seni sevene dönüp birşey yazmadın. ben defalarca yazdım bir sefer sen açamadın konuyu ya da selam yazamadın ya yine birşey diyemedim lanet olsun ki sadece oturup sessiz sessiz ağladım. ama en son dün doğum günümdü ve yıllarca konuşmadığım insanlar duvarımda birşeyler yazdılar sadece belki nezaketten ama yazdılar sen belki giremedin o gün ama onlinedın ve sadece 4 kelime '' doğum günün kutlu olsun'' demedin. bu saatte odamın aydınlandığı şu saatte sen tatlı uykunda sana diyemediklerimi burda yazdım. sadece gözlerim doluyor birşey düğümleniyor boğazımda umrunda bile değil ama benim umrumda sen yazmamış olsanda umrumda.
