Tipik yeşilçam replikleri. Çocukken sadece bi kaç anlamsız cümleydi belki. Çok aşikar, saftık. Mutluyduk ve hep mutlu olacağımızı düşünecek kadar saftık işte. Canımız yandığında aglardık. Hıçkırarak. Aglayamamak ne demek, hayal bile edemeden yaşadık.
Sonra bi gün, ilk kez, annemizden, babamızdan başka birine tutulduk. Ve korktuk. Mutluyken hep korktuk. Ya kaybedersek?
Ya kaybedersem?
iki kişilik hayallerden ibaret oldu o günden sonrası. Ya giderse?
Yola yalnız devam etmekten ilk kez bu kadar çok korktuk. Mutluyken korkmak.
Sen gidersen, yarım gider diye korkmuyorum. Benden geriye birşey kalmaz diye korkuyorum.
