pos bıyıklı bir devrimciden duyduğum kanımı donduran söz. anlatayim.
ben kendimi evvelden beri sosyalizme yakın hissederim. bu nedenle geçen haftalarda örgütlenmeye, bir parti çatısı altında aktif olarak siyaset yapmaya, mücadele etmeye karar verdim. kendime yakın gördüğüm ve adını vermek istemediğim legal bir sol/sosyalist partinin evime en yakın olan ilçe örgütüne gidip üye olmak istediğimi söylediğimde gayet sıcak karşılandım. demli çaylarımız eşliğinde güzel bir muhabbet çevrilirken iş döndü dolaştı ve ailemin dünya görüşüne geldi. ailemin dindar olduğundan, dedemin anadolu'da müftülük yapığından bahsettiğimde harun isimli bir şahış o kilit soruyu sordu: "peki sen tanrı'ya inanıyor musun?" cevabım netti. "elhamdülillah müslümanım." işte tam bu anda harun kanımı donduran o cümleyi kurdu. "nasıl yani? solcular dinsiz olur." inanın yerin dibine girdim. bu nasıl bir algı, nasıl bir bağnazlık diye geçirdim içimden. dini inancımı belirttikten sonra oradaki sözde aydın tiplerin bana örümcek kafalı bir mürteciymişim gibi davranması daha da kötü hissettirdi. sonuç: elbette o partiye üye olmadım.
hem halkçı olacaksınız. halktan yana gibi davranıp halkın değerlerini sahipleniyorum ayağı çekeceksiniz. hem de bu milletin birleştirici çimentosu olan islam'a diş bileyeceksiniz. siz daha çok o ilçe örgütlerinde tıkılı kalırsınız çook.
