bi gerçektir. bi aşk ilişkisinin ancak ilk zamanları keyiflidir. sonradan acı ve ızdırap vermeye başlar. aşkınızın karşılığı olsa bile tuhaf tuhaf tripler, duygusal dengesizlikler, kıskançlıklar, sorunlar, kavgalar vs eksik olmaz. hele ilişki limoni hale geldiğinde dalyan gibi adamın aciz bi ruha dönüşmesi görülmeye değerdir. başlarım böle aşkın ızdırabına. o yüzden hiç aşık olmak istemiyorum. aman kalsın. o ruh halini ve sürekli birisine bağlı olma saçmalığını da sevmiyorum. insan aşık olmadığı zaman bağımsızdır ve aşk gerçekten geçici bi psikoz durumudur.
(edit: lan ben karşılık aldığım aşklarda bile acı çektim. yemek bile yiyemez hallere düştüm. aman kalsın aşkın mutluluğu da bilmemnesi de. bi insana köpek gibi bağlanmak kadar salakça bişey yok bu dünyada)
