küçükken tek başıma öğrendim kendisine binmeyi. kendisi diyorum çünkü bi noktadan sonra kişilik kazandırıyorsunuz bu araca. ilk bisikletim bianchi'ydi. iki tekerlek , yanında da destek niyetine 2 tekerlek daha. ben , 2 tekerleğe de binerim deyü, yanındaki destekleri yamultup ayaklarımı sürte sürte öyle öğrenmiştim bisiklete binmeyi.
şimdilerde kömürlükte paslanmaya yüz tutmuş bi tanesi öyle yorgun argın duruyor. dokunmuyorum bile. dokunsam kırılır lan allah muhafaza. kalsın öyle fosilleşsin filan. yenisini alıcam. gözüme şunu kestirdim ama çok pahalı. ühü.
