tatil için gittiğimiz alanya da eğlenmek için bir yöntem bulduk sözlük. kendi kendine gelişen bir olaydı ama bir gence özgüven kazandırdığımızı düşünüyorum. olay şudur: yolda yada kalabalık bir ortamda sanki birileri sürekli onu izliyormuş hissine kapılan, başkaları ne düşünür zihniyetiyle (kendince) aptalca bir duruma düşmekten korkan bir kuzenim vardı (bkz: yolda yürürken tökezlemek yada düşmek). diğer insanların ne düşündüğünün hiç bir anlamı olmadığını göstermek için bütün cadde boyunca garip sesler çıkardım, aksak yürüdüm, insan topluluklarının dikkatini çekmek için onları alkışladım ve kahkaha attım, diskolardan ve kafelerden gelen müziklere eşlik ettim *. ama deliler gibi eğlendik ve bireyin amacının nasıl göründüğünün değil nasıl olduğunun önemli olduğunu anlamasını sağladık. hayat çok kısa be çok.
