bu geceki programda büyük baba zulanın canlı iki performansını izledik. adamlar performans için yaratılmışlar ve daracık stüdyo ortamında dahi bu dehalarını sergilediler. bir ara murat ertel (büyük baba) seyircilerin arasına dalarak bir performans sergiledi ki. sanki havada, karada, denizde çalarım ben bu aleti dedi. seyircilerin arasında çok zor manevralar ve dar hareket sahasında bile yalnızca bir kaç nota kaymasıyla gösterisini sergiledi. murat ertel ikinci performansdan sonra büyük masada bir süre oturdu ama sohbetinin tadına varamadan kalkmak zorunda kaldı. çünkü:
-evet siz az satıyorsunuz ve yeliz yeşilmen kadar değeriniz yok. performansınızı sergileyin şarkınızı söyleyin, konuk gamımıza adınızı yazalım ama büyük masada en fazla beş dakika oturabilirsiniz. dendi.
halbuki murat ertel babada müthiş bir sohbet dinamiği olduğu belli. orada saatlerce konuşup virtüözitesinin yalnız ellerinde değil beyninde olduğunu gösterebilirdi. biz de büyük ustadan dersler alabilirdik.
sonlarda, bir köşe yazarından bahseldildi. konu mp3 olayından açılınca
-bir yazar, birgün 'babazulanın enfes bir şarkısını dinliyorum' dedi ertesi gün 'o babazula değil duman mış' dedi, niye çünkü albüm almıyor, mp3 den dinlemiş.
ben burada yazayım arşive girsin. o yazar hürriyetten hadi uluengin idi. yazının tarihini tam hatırlamıyorum ama son 2 ay içinde diyebilirim.
başlarda çıkan çocuğa ben de acıdım ama okan bayülgenin dediği gibi biraz psycho idi kız.
