yönetmeliğe karşı geldiğim yok. zaten bi tarzım çizgim var bunun dışında ne giyinirim ne de giyenene karışırım.
özel sektörde türkiye'nin son 10 yılda ihracat şampiyonu olmuş firmasında da çalıştım, 100 kişilik bir firmada da.
olayın özü şık görünmek.
çalıştığım büyük firmada cuma günleri hariç spor ayakkabı giyinmek yasaktı. kışın bot diye tabir ettiğimiz kışlık ayakkabılar da.
ama topuklu ayakkabılar, efendime söyleyeyim yürürken tüm koridor boyunca çalışanların kafasını * tıngırtılı şeyleri giymek yasak değildi.
birkaç hatun yürüyor koridorda, sanırsın atlılar bastı ofisi. dıgıdık da dıgıdık.
alttan bakınca safra kesem, üstten bakınca ciğerlerim görünecek derecede dekolteli giyindiğimde kimse rahatsız olmuyor fakat, birisi saçını örtünce rahatsız oluyor?
sebep? yok.
mantıklı bir açıklama? yok.
eşitlik? yok.
laiklik? yok.
demokrasi? hı hı tabi cınım.
sıçarım böyle yönetmeliğin içine arkadaş.
-yeni iş yerimde türbanlı kadınlar da var ve aynı masada yemek yiyoruz. birbirimizi seviyoruz. yani biz kadınlar.birbirimizden rahatsız değiliz, bu yönetmeliği hala sürdürenlere ne oluyor?
kumaş pantolon giyilmesi bile şurada 10 senelik mevzu bile değil. illa etek giyilecek, bak sen. lan belki bacaklarım çarpık, giymek istemiyorum. kış lan kış, sümüğün buz tutuyor daha burnundan akmadan, neyin eteği bu?
neyin mantığı?
cuma günleri kot pantolon serbest özel sektörde. vay anasını, cuma günü ne fark var şimdi diğer günlerden. şahsen ben her gün kot pantolon giyiyor olsam çok randımanlı çalışırım. çünkü rahat olurum. mutlu olurum. dayatmalardan sıyrılırım. her gün ne giysem diye sıkıntıya girmem.
yönetmeliğin mantığı, çalışanın rahatlığı mı yoksa herkesi tek model yapmak mı?
ne farkınız kaldı hitler'den. o da tek tip olsun diye yakmadı mı insanları?
