yüregin kezzap yanigiyla yanmasi gibidir. kol kanat kirandir, caresiz birakandir. giden ucup gitmistir melek gibi kanatlanarak. geriye kalan hayatlar ise deprem yemis enkazdir.
kuzusunun kokusunu cigerlerine cekemeden, güzel dudaklarindan damlayan "baba" lafini duyamadan, su gibi icip yürek serinlemeden,kollarina almaya kiyamadigi kücücük kirilgan bedenini soguk topragin kollarina vermek ne aci.
allah'im su dünya'ya erken yolladigin melegi, erkenden geri cagirirken, o minicik kuzunun issiz mezarinda korkacagini düsünmedin mi? kim ninniler söylecek ona orada, kim basinda bekleyecek, kim isitacak onu? kuzum üsümez mi? kuzum korkmaz mi issizliktan? aglayip cagirmaz mi annesini babasini? ne hisseder sessini duyuramayinca?
o caresizligine caresiz kalmak ne aci.
deniz, deniz'im, kuzum, kizim....
kollarimi sana dolayip ben de gelebilseydim yanina.... *** ****
