Gürültüden ve doğal olarak SENden uzak sessiz bir geceyi tam sessizliğinin ortasından yırtmaktı belki de "AŞK" ın benim sözlüğümdeki karşılığı. Çıkmaz sokaklarım vardı benim, hepsinin sonunda sana vardığım. Sen çıkmazların adamıydın belkide... Belki de çıkabilecek olsaydım o sokaklardan sen olmazdın. Gecenin bu saatinde her normal insan gibi uyuyabilirdim o zaman sana çıkmazlarımı yazmak yerine...
Hiçbirini okuyamadın yazdıklarımın. Bunu da okuyamayacaksın nihayetinde. Okuyabilseydin belki de lambası olurdun göz gözü görmez kör sokağımın. Ama sen benim ömür boyu garantili ve yedek parçası bol acılarım olmayı tercih ettin. Ya da içindeki o acımasız yaratık sana sormadan sevk etti seni bu tercihe. Bilemiyorum...
Oysa ki sen o özlediğim kalp atışlarının sahibiydin bazı geceler. Az ama bir o kadarda sayısız gecelerde unutmayı özledim kendimi. Kim olduğumu, hayallerimi ve üzerine ayak basmayı bırakıp bulutlarda olduğum dünyamı unutmayı özledim ben...
Şu anda bunları yazmam ne kadar doğru bilmiyorum. Aslında asıl önemli olan, neden bu saatlerde gelip vuruyorsun beni en savunmasız hallerimde? Gözlüklü birine yumruk atmak gibi bana yaşattığın. Yediğim yumruğa mı, gözlüğümün parçalanmasına mı, yoksa o parçaların tüm vücuduma yayılıp saplanmasına mı üzüleyim bilemiyorum...
Bu yazı nasıl biter diye düşündüm bi an ve sanırım bu aşkı bitirdiğin gibi bitmesi daha doğru olacak. Kısa ama ÖZ-den uzak.
BiTTi...! semiramiss03
