Seneler öncesi hissettiklerimin aynısı, zaman ve mekan farklı sadece. Aynı kişi ve aynı heyecan.
Arayıp bulmuş canım beniiim. Yine ürkek, yine utangaç. Zaten en çok da bu hallerini severdim. Sesi titriyordu yine konuşurken ve ağlamaklıydı. O aradı ama en çok ben konuştum. Çünkü biliyordum telefonda çok az bi sessiz kalsak sıktığını düşünürdü.
"çok aradım seni" diye başladı konuşmasına. "biliyorum sen beni hiç merak etmedin bile" der gibiydi ses tonu, utandım.
Aslında bilemezdi o kadar severken niye terk ettiğimi..
Hoşgeldin canım, hoşgeldin tavşanım, bir daha bırakmam seni...
