hani geçen gün bana uzun uzun bakıp ne çabuk geçti dedin ya seneler, az kaldı dedin ya gitmene, o an anladım ben gitsem de içimden bir şeyler hep seninle, hep sende kalacak...
sen benim elim-kolumken nasıl yapacağım sen olmadan bilmiyorum. kime sarılıp, kimin omzunda ağlayacağım bilmiyorum. bildiğim tek bir şey var: kimse anne kokmayacak, kimse senin kadar yumuşak okşamayacak saçlarımı...
en çok da neden korkuyorum biliyor musun anne; senin gitmeden. ben gidince dönerim anne, ama sakın sen gitme. benle beraber büyüme anne, sadece beni içimde, benim için büyü.
