kendini çok çabuk açmayan kitaptır. sufizmle ilgilenen biri olarak birkaç şey yazmak haktır zannımca. sufinin yolu, sabır yoludur. evet sabır acıdır, ancak kemalat acıyla inkişaf eder ve kuvvet bulur. sufi için kaybetmek, seküler algıları olan bir insan için kazanmak ne ise, odur. yani kaybetmek, yitirmek olağandır onun için.
hayata polyanna bir bakış açısıyla ya da sıkıcı bir biçimde her şeyi iyi taraflarıyla ele alma samimiyetsizliği değildir sufinin yolu. sufi, sebeblere sarılır, gereğini yapar sonuç ne olursa olsun menzilinden kopmaz. hayatı haddinden fazla gerçekçi yaşar ki, yaşadığımız şu hayatın cennetvari bir yer olmadığını acılarla, kaybetmeklerle, hayal kırıklıklarıyla ve en çokta yalnız kalmakla örülmüş bir deveran olduğunu bilir, hadi tek taraflı yazmayalım, manevi hassasiyeti olan biri için imtihan; uhrevi algıları olmayan biri için ise yaşamın diyalektiği neyi gerektiriyorsa o yaşanır. sufilik bir ruhtur, bilinçtir.
sufi sabır işçisidir. ücreti acıdır, ücreti bazı zaman kahırdır, zordur sufi olmak; hatta olmak yoktur, sönmemek vardır yani mütemadiyen yanmak... yani aşk ile...
